گامی به سوی دانشگاه‌های مجازی رایگان
اگر دهه۴۰ و ۵۰ و ۶۰ شعار و هدف و برنامه ما سوادآموزی عام و ریشه‌کن کردن بیسوادی در کشور بود، ده یا بیست سال پس از آن باید شعار و هدف و برنامه ما «دستیابی همه مردم ایران به دیپلم» می‌بود و پانزده سال پس از آن باید برای رسیدن به برنامه‌ای متعال‌تر کوشش می‌شد: «تحصیلات دانشگاهی برای همه مردم ایران»!
تحصیلات دانشگاهی برای همه
هنوز هم دیر نشده است، ایران از هر جهت کشور ثروتمندی است و این حق مسلم ایران زمین و مردمانش است که یک سر و گردن از کشورهای منطقه بالاتر باشند.
احداث آموزشگاه‌های رایگان مجازی می‌تواند گام موثری در رسیدن به این هدف باشد، این آموزشگاه‌ها را می‌توان همین امروز با سرمایه اندک و بیاری استادان و فرهنگ دوستان در رشته‌های مختلف تاسیس کرد تا افراد در سنین متفاوت بتوانند در ساعت‌های فراغت و اشتیاقشان، از راه دور و در رشته دلخواهشان ثبت نام کنند.
گام نخست
آنچه در این زمینه شایان توجه است، بر داشتن گام اول به شیوه‌ای درست و اساسی است، که خشت اول چون نهد معمار کج، تا…
پس از آن و بتدریح این نهال سبز را می‌توان به درختی تناور مبدل ساخت که سایه آن فراتر از مرزهای ایران را در بر گیرد.
آموزش در این دانشگاه‌های مجازی باید مطابق استاندارد‌های جهانی و با استفاده از آخرین فناوری‌های روز و زیر نظر افراد خبره و دانشمند و نیکو سابقه شکل بگیرد.
مدرک
ارزش مدرکی که این دانشگاه‌ها ارائه می‌کنند باید نه فقط کمتر از دانشگاه‌های دولتی نباشد، بلکه اعتباری بیش از آن و برابر بهترین دانشگاه‌های جهان داشته باشد، و این مهم را به آسانی می‌توان با مدیریتی کارآمد، برنامه‌های درسی پیشگام و نوین بدست آورد.
اگر چه مدرک این دانشگاه‌ها باید اعتباری جهانی داشته باشد، اما هدف نباید گرفتن مدرک باشد، هدف پرورش جامعه‌ای است با مردمی دارای تحصیلات دانشگاهی، علمی و بروز.
امکانات روز جهان
این دانشگاه‌ها می‌توانند از فیسبوک‌و تویتر و نیز از کانال‌های ماهواره‌ای متعدد، ایجاد برنامه‌های زنده آموزشی و پرسش و پاسخ و نیز تهیه و خرید فیلم‌های کمک آموزش و پخش آن از کانال‌های ماهواره‌ای که به همین منظور تاسیس شده‌اند با استفاده از تلفن‌های همراه و دیگر امکانات روز جهان بهره برند.
هزینه
این دانشگاه‌ها از نظر مدیریت و مالی باید مستقل از دولت باشند، هر چند که دولت‌ها باید تا حد توان از همکاری و همراهی و در اختیار قرار دادن امکانات خود به آن‌ها دریغ نکنند.
هزینه این دانشگاه‌ها می‌تواند از طریق یاری افراد نیکوکار و صندوق‌های جمع‌آوری اعانه، و نیز از طریق آگهی و فروش کتاب و دیگر ملزومات دانشگاهی تامین شود.
این دانشگاه‌ها همیشه و با آغوشی باز از کسانی که مایلند برایگان در آموزش یا اداره امور همکاری کنند استقبال می‌کنند.
رشته‌های عملی
هرچند این دانشگاه‌ها می‌توانند رشته‌هایی را که نیاز به کار عملی و حضوری دانشجویان دارد، با استفاده از آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها، زمین‌های کشاوزی، بیمارستان‌ها و غیره تحت پوشش قرار دهند، اما ترجیح آن است که وارد این حوزه‌ها نشوند.
دانشگاه پیام نور
شکی نیست که برای احداث دانشگاه‌های مجازی می‌توان از تجربیات گرانبهای دانشگاه پیام نور استفاده نمود، اما دانشگاه‌های مجازی رایگان در چند مورد با دانشگاه پیام نور متفاوتند:
- حذف پیش شرط کنکور و آزمون‌های سراسری
- حذف پیش شرط مدرک
- رایگان بودن‌کلاس‌ها
- غیر حضوری بودن تمام کلاس‌ها
- حذف پیش شرط سن و سربازی
- ثبت نام بدون پیش شرط مرز و منطقه و محل اقامت
- برتری برنامه‌های درسی و شیوه آموزش
- امکانات بیشتر و پیش رفته
- ارتباط مستقیم با دانش روز در خارج از کشور
- آموزش به زبان‌های مختلف «قومی و خارجی»
زور و اجبار از بالا
آیا برای موفق شدن «تحصیلات دانشگاهی برای همه» باید از چماق هم استفاده کرد؟
بنظر من همیشه می‌توان با برنامه‌های تشویقی و فرهنگی بجای استفاده از زور مشوق مردم در انجام کاری شد.
اقتصاد و رفاه
طبیعی است که بدون داشتن برنامه‌های موفق اقتصادی و بالابردن رفاه مردم نمی‌توان در آموزش و پرورش موفق بود، اما هر گام کوچکی در امر کسب و دانش عمومی می‌تواند به موفقیت در اداره مملکت یاری رساند.
از امروز به فردایی بهتر بیندیشیم!
سایت گلگون با افتخار پذیرای نوشته‌های شما در زمینه‌های آموزشی و پیشنهادات و انتقادات در مورد نوشته فوق است. همچنین دوستانی که در امر آموزش رایگان دستی بخشنده دارند، می توانند آز امکانات آگهی‌های ویژه این سایت به رایگان برخوردار شوند. «igolgun@gmail.com»
- تجارت ۵۷ میلیون دلاری ایران و آمریکا در نیمه نخست ۹۲
- عرصه کنونی اقتصاد کشور نیازمند بانک‌های پویا است