جشنواره ملی آش ایرانی و رقص و موسیقی ایرانی

تمام حرکات، رنگ ها، لباس ها، شعرها و لبخندها در رقص و موسیقی ایرانی چنان شباهتی به هم دارند و از هارمونی بی نظیری برخوردار هستند که همگی آشکارا فریاد وحدت و یکرنگی را سر می دهند.

طعم وحدت در رقص و موسیقی ایرانی

جشنواره ملی آش ایرانی بهانه ای بود تا مسافران، گردشگران و مردم بومی تماشاگر آیین های فولکوریک استانها و مناطق مختلف کشور باشند.

از رقص شمشیر اعراب خوزستان گرفته تا رقص چوب لرها، از موسیقی دلکش عاشیق های زنجانی تا ترنم ترانه ها و نغمه های سازهای اردبیلی، همگی گویا از حنجره یک شخص فرمان می گیرند و یک پیغام را برای بیننده به همراه دارند.

فقط ظاهر ماجرا متفاوت است و قومیت های مختلف را نمایش می دهد، به بطن ماجرا که می روی می بینی همگی یک ساز هم آواز می زنند و یک نغمه دلکش می خوانند.

همگی به وقت رقص، بازوی همدیگر را می گیرند و همگی لبخند بر لب دارند، لباس همگی یک رنگ و یک مدل است، پایکوبی ها یک نوا دارند، سازها یک ناز دارند و هدف نمایش شادی ایرانی است.

ایرانی که در هر گوشه اش یک قومیت حضور دارد، همچون رنگین کمانی به هم پیوسته که از یک نقطه سرچشمه می گیرد و به یک دریا جاری می شود.

لر، کرد، بلوچ، گیلکی، ترک، آذری، خراسانی، مازنی، اصفهانی، لک، شیرازی و عرب فاصله میان همگی این قومیت در ایران فقط در بعد مسافت معنا می یابد و در یک نقطه که جمع می شوند، مشت همگی به یک هدف است و فریاد همه یک نوا.

جشنواره ملی آش ایرانی فقط بهانه ای بود تا این میزان نزدیکی قومیت های مختلف ایران زمین به تمام جهانیان نمایش داده شود و سفرا سفیرانی شدند برای اطلاع رسانی از وحدت و یکرنگی تمام نشدنی ایرانیان.

آش حتی به تنهایی نیز فریاد گر وحدت و وفاق موجود میان قومیت های مختلف ایران زمین بود و همچنان در این عرصه چون موسیقی و رقص و آواز پیشتاز است.

گویا هر عرصه ای از ابعاد زندگی ایرانیان را که بگردی همه آنچنان در نقاط مشترک یکسان و شریک هستند که فقط در لهجه می توان تفاوت آنان را یافت و اگر بشود لباس یک دست تن آنان کرد، نمی توان تفاوتی میانشان قائل شد.

اما زیبایی ایران زمین به همین تنوع قومیت ها و یک رنگی در باورها و هدف هاست.

زیبایی ایران زمین را همان گل بومادرانی و تلخینه ای نمایش می دهد که همه قومیت ها برای آش خوش طعم خود استفاده می کنند.

زیبایی ایران را همان پای راست جلو پای چپ دنباله رویی می سازد که همه قومیت ها در رقص خود به کار می برند.

زیبایی ایران زمین را همان واژه عشقی شکل می دهد که همه لهجه ها و زبان ها به یک نام از آن سخن می گویند و همه مزه شیرینش را خوب می دانند.

زیبایی ایران زمین را گویا می توان در همان نغمه های شیرین به تماشا نشست که در زبان عرب و فارس و ترک شنیده می شود.

جشنواره آش ایرانی، کلکسیونی از همه این زیبایی ها و یکپارچگی هایی بود که شش روز گرد هم آمدند تا شیرینی وحدت را برای جهان به نمایش بگذارند.

جشنواره آش ایرانی در زنجان تمام شد، اما وحدت و یکرنگی ایرانیان با هیچ مراسم و همایشی هرگز تمام شدنی نیست.

منبع خبر: خبرگزاری ایرنا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *